petrusvanverona_zwijgende.jpg

Zondag 15 november 2015 - DE LES VAN DE VIJGENBOOM

33ste zondag door het jaar - B
Lezingen: Daniël 12:1-3 en Marcus 13:24-32
 
Als mijn moeder een boek las, begon ze altijd met de laatste bladzijde. Ze wilde graag weten hoe het boek afliep voordat ze het ging lezen. Liep het boek niet goed af, dan had zij geen zin om de rest te lezen. Vanmorgen lezen we het laatste gedeelte van het Marcus-evangelie. Daarin worden verschrikkelijke dingen voorspeld. Als mijn moeder met die bladzijde begonnen zou zijn, had ze het Marcus-evangelie waarschijnlijk voortijdig aan de kant gelegd. Ze zou niet eens aan het verhaal begonnen zijn! Maar het evangelie zou geen ‘Blijde Boodschap’ zijn, als er geen sprake zou zijn van een happy end! Wat blijft er over, als alles vergaat, de bloemen zijn uitgebloeid, de bladeren van de bomen gevallen, de doden op Allerzielen herdacht? Wat blijft er nog van deze wereld, van ons zelf, over? Wat blijft er over, als de zon uitdooft en de maan niet meer schijnt en als de sterren van de hemel vallen? 
 
Nog steeds heeft onze wereld zijn duistere kanten. Lucht-, bodem- en watervervuiling zijn werkelijkheden waar je niet langs kunt. Een opwarmende aarde, een stijgende zeespiegel, de ozonlaag, die een gat laat zien zo groot als het hele gebied van de voormalige Sovjet-Unie! Oorlogen, conflicten en natuurrampen en terroristische aanslagen zijn ons dagelijks brood. We schrikken er nog nauwelijks van op. We zijn bang voor dood en ondergang. Dat zit ons als het ware ingebakken. Toch vormt de dood ook vaak de kern van onze ontspanning. Op de televisie sneuvelen heel wat mensen in de zoveelste oorlogsfilm. In de Tv-krimi’s ontkom je er gewoon niet aan! In een serie als ‘MidSomer Murders’ zijn de doden nauwelijks nog te tellen. En niet alleen spelen circusartiesten hoog in de nok van de tent hun spel, dat je kunt doodvallen voor een cent. In onze dromen scheppen we mensen van zes miljoen, omdat wij onszelf vaak niet eens een stuiver waard voelen.
 
Dat spel met de dood is een harde realiteit. Wat heeft er zich in de vorige eeuw afgespeeld in Europa? Een golf van wreedheid dreef miljoenen mensen de gaskamers in en kostte twintig miljoen mensen het leven. Waar grote negatieve krachten in mensen zich op grote schaal verbinden, staat het einde van de wereld voor de deur. Maar de toekomst van de wereld ligt blijkbaar ook in onze handen. Het evangelie van vanmorgen schildert de ondergang van de wereld in beelden uit de tijd van Jezus. Zo zal de zon worden gedoofd en de sterren zullen als rijpe vruchten van de hemel vallen. Geen steen zal op de andere blijven liggen. Tegenwoordig zouden we ándere beelden gebruiken. Maar ze hebben dit gemeen: God zal te midden van de puinhopen een nieuw bestaan optrekken. En daar mogen we ons vandaag al voor inzetten!
 
Een somber einde. Maar het Evangelie is toch ‘Blijde Boodschap’. God draagt ons leven toch, ook in bittere tijden. Zoals een nachtegaal de mooiste liederen zingt in de nacht, zo zingen christenen liederen van hoop, bij het afscheid van een dode, bij het graf van een dierbare. Elk weekend zingen onze koren tegen de verdrukking in liederen van geloof, hoop en liefde. 
 
Jezus komt met een troostend beeld. ‘Kijk naar de vijgenboom’, zegt Hij. De vijgenboom is in Israël de enige boom die zijn bladeren verliest, maar in de lente in één nacht weer volop in blad staat. Daarom is de vijgenboom in de Schrift 't symbool geworden van het nieuwe frisse leven. Mensen, houdt moed, want ook deze winter gaat voorbij! En als je terechtkomt in de winter van je leven, blijf dan maar liederen zingen, liederen van geloof en hoop, liederen van verwachting, liederen van liefde.
 
Martin Luther King hebben ze ooit gevraagd: ‘Wat zou je dan, als je wist dat morgen de wereld zou vergaan?’ Zijn antwoord was vol ongekende kracht, toen hij zei: ‘Ik zou vandaag nog 'n boompje planten!’ Een boom van hoop, in de zekerheid dat God zijn Schepping in zijn hand houdt en dat het leven onverwoestbaar zal zegevieren. Probeer in de duisternis van het bestaan niet alleen uit te zien naar 'n lichtpunt, maar probeer zelf 'n bron van licht te zijn! Gevoed met de gekruide woorden van de profeten.
 
En zelfs als onze aardse tent zal worden afgebroken, zullen wij worden opgenomen in Gods woning. Sinds mensenheugenis is er leed, nood en angst, maar steeds bloeit de vijgenboom, als een verwijzing naar de nieuwe lente die komen zal in de wederkomst van Jezus Messias. Het nieuwe begin is in aantocht. Kijk maar om je heen. Maar laten we ons niet verkijken. Hoe je het ook went of keert: in alle duisternis is er ook sprake van licht. Als onze wereld een oude knoestige boom lijkt, zullen we als gelovige mensen moeten blijven zoeken naar de twijgen die al zacht en vruchtbaar worden: de nieuwe lente is in aantocht. Er valt nog veel te doen op het terrein van vrede, gerechtigheid en de heelheid van Gods schepping. Maar het is wel de enige weg die leidt naar Gods nieuwe hemel en nieuwe aarde. Woord van de Heer.
 
© Ambro Bakker s.m.a.
Deken van Amsterdam