Resurrection_24.jpg

Donderdag 31 december 2015 - Oudjaarsavond

AFSCHEID VAN 2015
 
Laat ik vanavond maar beginnen met een sprookje. Want sprookjes bevatten een diepe waarheid. En daarbij geldt: wie oren heeft om te horen, dat hij hore!
 
Een prinsesje dat erg verwend was, vierde haar verjaardag. Er was ook een fee op haar feest uitgenodigd. Zij gaf de prinses een klein pakje. Toen zij dat pakje openmaakte, keek zij teleurgesteld: er zat een doodgewoon klosje garen in! Wat kan ik daar nu mee doen?, riep het prinsesje woedend en ze stampte op de grond. Maar de fee zei: ‘Prinses, dit is geen gewoon klosje, deze draad is jóuw levensdraad! Langzaam rolt die vanzelf af, elke dag een stukje... daar is niets aan te doen. Als de draad is afgerold, sterf je! Maar als je dat wilt, kun je wel af en toe aan de draad trekken. Dan sla je een stukje van je leven over: een uur, een dag, een maand, een jaar... Maar ik waarschuw je: gebruik het klosje alleen als je het écht nodig hebt, anders zul je er spijt van krijgen’. Het prinsesje borg het klosje veilig weg.
 
Ongeveer twee maanden later had het prinsesje hevige kiespijn. Plotseling herinnerde ze zich het klosje. Ze haalde het tevoorschijn, trok even aan het touwtje, en ja hoor: weg was de kiespijn. Een maand later lag ze met hevige koorts in bed. Weer trok ze een aan het koordje. Bij een moeilijk werk, bij liefdesverdriet of wanneer ze zich verveelde, trok ze even aan het touwtje. ‘Ik mag het klosje niet te veel gebruiken’, dacht ze. Maar het was zo gemakkelijk om er even aan te trekken. Ze was zo graag volwassen, had zo graag een kindje. Ze kon er niet op wachten. Weer trok ze aan het koordje! Na een korte tijd zag de prinses dat het koordje op was. ‘Kon ik die overgeslagen uren en dagen maar opnieuw beleven’, dacht ze. Maar dat ging niet! En zo stierf het prinsesje op nog jonge leeftijd.
 
Als je ouder wordt, dan ontdek je dat ook de minder fijne dagen bij het leven horen. Er zijn dagen waarop de zon schijnt, je bent gelukkig, het leven kan niet kapot, maar er zijn ook dagen, waarop de donkere wolken langs trekken. Dan voel je je verdrietig en alleen. Die dagen horen bij elkaar. Vandaar dat we bijvoorbeeld aan mensen, die gaan trouwen, vragen om elkaar trouw te beloven in goede én minder goede dagen.
 
Naar 2016 nemen we niet alleen de goede dingen mee, ook de vervelende herinneringen horen in onze levenskoffer thuis. We moeten ze alleen niet weg praten, maar ze een plaats geven. Zo bracht 2015 naast blijde ogenblikken ons ook weer veel verdriet. Een lach en een traan liggen zo dicht bij elkaar. Ook 2015 was een jaar van afscheid nemen en van nieuwe contacten, van vrede sluiten en opnieuw ruzie maken. Er zijn mensen voor wie dit oudjaar de laatste is. Er staan mensen rond hun ziekbed: partners, ouders, broers en zussen, vrienden van dichtbij, vrienden van ver. God kijkt hen aan. Hij kent hen bij name. Hij zegent hen. Er zijn er die in 2015 ziek zijn geworden naar de geest: angstig en neurotisch, krampachtig in de weer om nochtans het leven te delen met wie ze ontmoeten. Hoeveel instanties en helpende handen zijn er al aan te pas gekomen, door hoeveel molens zijn zij al gegaan? God kijkt hen aan. Hij kent hen bij name en Hij zegent hen.
 
En iedereen die als vreemdeling is komen wonen in ons land, in onze stad: vreemdelingen, vluchtelingen, asielzoekers. Ook Gods kinderen van vele plekken op aarde vol oorlog, onveilige, onrustige plaatsen. En dat geweld kent geen grenzen, maar uit zich ook in toenemend terroristisch geweld, ook in onze westerse samenleving. Maar God kijkt ons aan. Hij kent ieder van ons bij name en zegent ons.
 
Er zijn mensen die in 2015 gestorven zijn, bij u thuis, hier in ons midden: vrienden en vriendinnen, verwanten en bekenden. Wij laten hun stemmen reiken tot over de grenzen van de dood en wij roepen hen toe, zolang wij leven: ‘lieve doden, God kijkt jullie aan. Hij kent jullie bij name. Hij zegent jullie’. Zo laten we weer een jaar achter ons met zijn vele dagen, zijn werk en zorg, zijn teleurstelling en vervulling, zijn gemiste kansen en goede dingen. Je denkt aan mensen die je hebt ontmoet, maar ook aan de contacten die zijn verbroken. Momenten van hoop en vertrouwen, maar ook momenten waarop je het opgaf, omdat je het niet meer zag zitten. En niet alleen lief en leed in je gezin, onze leefgroep, onze vrienden en vriendinnen. Ook het hele wereldgebeuren trekt via kranten en radio en Tv de laatste dagen aan ons voorbij.
 
De wereld viert feest. Mensen, dieren, huizen en bomen: ze zijn allemaal wat ouder ge-worden. We hebben stapels vuurwerk gekocht en om ze vannacht af te steken. Voor bijna één miljard euro zelfs! We willen de Boze geesten van 't afgelopen jaar niet met ons mee hebben! We willen in 2016 weer opnieuw beginnen. We willen elkaar een goed en zalig Nieuwjaar toewensen. 

Maar ook in 2016 zullen we op moeten komen voor elkaars onvermogen en fouten. Het nieuwe jaar hoeft geen verschrikking te zijn, als er ook in het nieuwe jaar mensen zullen zijn die je recht in de ogen kijken, mensen die van je houden, ook al zeggen we dat niet altijd tegen elkaar. En wat je naast je herinneringen aan 2016 ook mag meenemen is vergeving. Ruim daar maar een grote plaats voor in. Want alleen vergeving is in staat mensen bij elkaar te krijgen en bij elkaar te houden. Alleen vergeving zorgt voor een ‘opgeruimd’ bestaan.
 
Wat kan ik u tenslotte aan het einde van 2015 allemaal toewensen? Dat het goed gaat met ons allemaal! Wij zijn allemaal mensen! Dat is niet niks, geen engelen, geen goden, maar mensen. Mensen met boeiende kansen. Vervolgens: je staat niet alleen, je bent de eerste niet. Achter je staat een lange traditie van zoeken en vinden, voor je uit een lange rij van mensen gegaan die geloofden in vrijheid, trouw en nieuwheid van leven. Toen je klein was, hebben ze op de arm genomen, je een plaats gegeven in die rij, gedoopt in water en vuur, genoemd naar Jezus, op zijn weg gezet, onder de roep van zijn liefde geplaatst, opdat we kinderen zouden worden van de levende God. Het is de Messias die in mens na mens tevoorschijn komt, totdat Hij van elk gezicht staat af te lezen. Geen gat is te klein voor het waaien van zijn Geest. Hij gaat wegen die voor ons mensen onbegaanbaar lijken. Geen ziekte is Hem te zwaar, geen frustratie is Hem te groot.
 
2016: het jaar ligt voor ons, ongebaand en leeg, maar er is al een spoor getrokken van redding en bevrijding. Kies ook het komend jaar voor het leven. Wees 'n licht in de wereld, wijs je kinderen, wijs elkaar 'n weg om te gaan, word oog voor de blinde, een lied voor de dove. Dan zullen wij opstaan uit de oude wereld. Dan zullen we leven. En dan zal de Heer ons behoeden en zegenen
 
Ik wens u allemaal zo'n gezegend, dus zalig Nieuwjaar! En als er in het nieuwe jaar dat voor ons ligt verdrietige momenten komen, denk dan nog eens terug aan het sprookje dat ik aan het begin verteld heb. En weet dat uzelf niet aan uw levenstouwtje hoeft te trekken, want er is er maar Eén die onze touwtjes wérkelijk in handen heeft. Wij behoren nu aan 2016, maar 2016 behoort alleen aan God.
 
Ambro Bakker s.m.a.
Deken van Amsterdam