Dinsdag 13 juni 2017 - WAAR UW SCHAT IS ZAL OOK UW HART ZIJN!

Feest van de H. Antonius van Padua
Lezingen: 2 Kor.1:18-22 en Matteüs 5:13-16
 
Antonius van Padua werd in 1195 geboren in Lissabon. Op 25-jarige leeftijd werd hij een volgeling van Franciscus. Na zijn priesterwijding werd hij een vermaard predikant. Via Marokko, waar hij ernstig ziek werd, komt hij in Padua terecht. De bewoners van de stad verafgoden hem, omdat hij altijd klaar staat voor de armen. Hij geeft hen brood, (Antoniusbrood!). Hij durft z’n mond open te doen, als er sprake is van onrecht. Dan spreekt hij zonder aanzien des persoons! Op vrijdag 13 juni 1231 - nog geen 36 jaar oud - sterft hij in Padua. Binnen ‘n jaar na zijn dood, wordt hij heiligverklaard. Ook na zijn dood leeft Antonius verder, tot in vele huiskamers toe. Wijd en zijd is Antonius bekend als de heilige die helpt om verloren zaken weer terug te vinden. En het gaat dan bijna nooit om grote, maar altijd om kleine dingen. Antonius is blijkbaar een heilige bij wie we terecht kunnen met onze kleine zorgen van elke dag. Als je zijn hulp inroept, krijg je nooit te horen: er zijn nog zoveel wachtenden voor u!
 
Er bestaan veel legendes rond Antonius. Maar hij is toch het meest bekend van zijn preken. Daar neemt hij geen blad voor de mond. Zo hield hij op een keer een preek bij de uitvaart van een oude vrek. Antonius preekte toen over een tekst uit het Oude Testament: ‘Waar uw schat is, daar ligt ook uw hart!’. De mensen luisterden ademloos. In het vuur van zijn preek zei Antonius: ‘Maak die kist eens open’. De mensen maakten de kist open en zagen tot hun schrik dat de man zijn hart kwijt was. Op die plaats zat een groot gat. ‘Natuurlijk’, zei Antonius, ‘als je zijn hart wilt zien, dan moet je maar in zijn geldkist gaan kijken. Daar ligt het!’ Dit verhaal doet me denken aan het beroemde standbeeld van Zadkine in Rotterdam.  ‘Beeld van een verwoeste stad’ heeft hij het genoemd. Het is een beeld zonder hart, beeld van een stad die in de oorlog zijn hart is kwijtgeraakt. Tijdens de onthulling van het beeld in 1953 zei Zadkine: ‘Ik hoop dat vogels zich zullen gaan nestelen in de gaten van mijn beeld, want dan pas is mijn beeld een goed beeld’.
 
Waar ligt ons hart? Beter gezegd: bij wie? Bij ons bezit, onze carrière of hebben wij ons hart liggen bij God en bij elkaar? Antonius van Padua was een mens met een hart van goud. Daarom blijft hij ons inspireren om met hem mee te trekken naar God. Hij was een ware navolger van Jezus. Ook hij stelde de mens boven de wet. Is het toevallig dat we vandaag in het hart van de Bergrede zitten? Het is de passage waarin Jezus ons uitnodigt om ‘licht van de wereld' en ‘Zout van de aarde’ te zijn. En Als het licht verflauwt en bijna uitgaat, en als het zout zijn kracht verliest, waarmee zal men dan zouten? Het evangelie van vandaag gaat over een mens die Licht en Zout geworden is. Hem ontmoeten betekende dat je dan als mens weer verder kunt, ook als je struikelt. 
 
Antonius van Padua, ‘n mens met een hart van goud. Wij mogen aan God en aan elkaar ons hart ophalen. Mensen ontmoeten, niet door naar de buitenkant te kijken, maar naar de binnenkant. Wij mogen elkaar een hart onder de riem steken. Dat wens ik u toe uit de grond van mijn hart. Waar uw schat is, daar ligt ook uw hart! En waar ligt onze schat? Ligt die in die hebbedingetjes, of uiteindelijk toch in mensen en bij God? Ook Antonius van Padua heeft ons daarin een begaanbare, heilige, heel-makende weg gewezen.
 
Ambro Bakker s.m.a.
Deken van Amsterdam